در کودکان زیر پنج سال، خیالپردازی معمولا به صورت نقش پذیری است؛ یعنی ممکنه کودک خودش را در نقش یک حیوان ، یک معلم، یک فروشنده و شخصیتهای کارتونی و ... ببیند یا حتی با دوستان خیالی خود بازی کند.

این مرحله در واقع بخشی از مراحل رشد نرمال کودک محسوب می گردد که در طی آن می آموزد که دیگران افکار، احساسات و باورهای متفاوتی دارند و باعث تقویت قوای تخیل و تصویرپردازی کودک می گردد.

گاهی والدین از اینکه فرزندانشان ادای حیوانات را  در می آورند و یا شغل های نا مناسب را انتخاب می نمایند؛ نگران می شوند.

در صورت بروز این رفتارها، در زمان های مناسب، نیازی به توقف تخیلات و جلوگیری از بازی بچه ها نیست. اما گاهی کودکان متوجه حساسیت و انزجار والدین از این رفتار خود می گردند و از این بازی ها به عنوان روشی برای کنترل آن ها استفاده می نمایند.

در این صورت شما باید با توجه به سن و خصوصیات اخلاقی کودک خود، با او وارد مذاکره شوید؛

مثلا به او بگویید:  "هر سئوالی که من میکنم، تو فقط هاپ هاپ میکنی؛ منظورت اینه که نمیخوای غذا بخوری؟"

( ممکنه گاهی او همچنان به ادا درآوردن ادامه بده، نباید عصبانی بشید و پرخاشگری کنید؛ به طور کلی رابطه درست و سالم با کودک و جلوگیری از تحکم نابجا و کنترلگری بیش از حد و همچنین وجود دلبستگی سالم و درست بین والد و کودک، از لجبازی بیش از حد و رفتارهای پرخاشگرانه کودکان جلوگیری می کند. )

ولی معمولا در روش فوق، بعد از چند جمله، کودک شروع به مذاکره و صحبت می کند.

راه دوم این است که برای این رفتار زمان تعیین کنید یعنی این پیام را به کودک انتقال بدید که "تا 10 دقیقه دیگه آقا موشه باید بره تو اتاق که پسرم بتونه لباس شو بپوشه و بریم مهمونی."در این روش برای کودک زمان تعیین می شود و او می داند که مثل سایر بازی ها، این بازی هم در زمان خودش معنا دارد.

اگر فرزندتان از این روش (تقلید صدا و رفتار حیوانات) برای جلب توجه شما استفاده می کند؛ سعی کنید با نادیده گرفتن حرکات و عکس العمل درست، این رفتار را کمرنگ کنید.

مثلا اگر از شما درخواستی دارد تا زمانیکه درخواست را درست و با استفاده از کلمات مطرح نکرده آن را انجام ندهید.

گاهی ممکن است در مواردی این روش ها، ابزاری برای پنهان کردن اضطراب کودک، عدم توانایی او در برقراری ارتباط درست، عدم مهارت زبانی و کلامی کودک باشد که در این صورت حتما باید موضوع بررسی و ارزیابی گردد.