اختلال افسردگی به چند نوع دسته بندی می شود:

همۀ ما تا حد زیادی، با تعریف و نشانه های افسردگی آشنا هستیم . برای تشخیص افسردگی اساسی، فرد باید حداقل ۲ هفته درگیر بیماری باشد به شکلی که عملکردش نیز تحت تأثير قرار گرفته و مشکل ساز شود.

علائم متداول این اختلال عبارتند از:

اگر خلق افسرده در بخش عمده ای از روز و در بیشتر روزها وجود داشته باشد، حداقل ۲ سال باید این حالت طول بکشد و ۲ ماه بیشتر بدون نشانه نباشد. ( در کودکان و نوجوانان یک سال برای تشخیص کافی است )

علائم، شبیه اختلال افسردگی اساسی است که در بالا ذکر گردید و تفاوت عمدۀ این اختلال، زمان است.

از ویژگی آن تحریک پذیری مزمن، شدید و مداوم است یعنی فرد به شدت پرخاشگر و بی تحمل می باشد که این پرخاشگری به صورت خشم کلامی ( دعوا، ناسزا و ...) یا به صورت خشم رفتاری( دعوا، زد و خورد و....) خود را نشان می دهد.

در کودکان و نوجوانان بین ۶ تا ۱۸ سال وجود دارد و حداقل به مدت یکسال باید نشانه ها دیده شوند . البته شروع این اختلال باید قبل از ۱۰ سالگی باشد.

این مشکل در بین بانوان، نسبتاً رایج است و در بسیاری از موارد زودگذر و قابل کنترل می باشد، ولی گاهی چندین روز طول می کشد و می تواند در حوزۀ عملکردی و روابط بین فردی مشکل ساز گردد. از علائم رایج آن، تحریک پذیری یا خشم،اضطراب، ناپایداری عاطفی محسوس، خلق ناپایدارمحسوس است که بارها در مرحلۀ پیش از قاعدگی رخ دهد و با شروع قاعدگی به تدریج از بین برود. گاهی اوقات نشانه های دیگری چون رخوت، کاهش علاقه، عدم تمرکزو پرخوری یا کم خوری، پرخوابی و کم خوابی نیز دیده می شود.

موضوع مهم این است که برای ارزیابی و تشخیص اختلالات روانی حتماً نیاز به کمک گرفتن از افراد مطلع ، متخصص و باتجربه در این حوزه می باشد و صرفاً با دانستن چند علامت نمی توان به تشخیص قطعی و درست رسید.

در بسیاری از موارد بهترین درمان بری افسردگی ترکیبی از دارودرمانی و روان درمانی می باشد.