در این درمان ، به اعضای خانواده کمک می شود تا تاثیر رفتارهای خاص خود بر روی سایر افراد را درک نموده و روش های جدیدی برای حل مشکلات و بهبود ارتباط و تعاملات خود با سایرین را بیاموزند که در نهایت منجر به ارتقا کیفیت روابط در بین افراد خانواده می گردد.

1. پیدا کردن مشکلات اصلی در خانواده و کمک به حل آن ها
2. آموزش روش های ارتباطی موثر به اعضا و بهبود روابط میان فردی در خانواده
3. شناخت و مدیریت موقعیت های خانوادگی حاد ( مثل سوگ ، مرگ ، بیماری روانی یا فیزیکی حاد و خاص ، مشکلات مربوط به کودک و نوجوان ، طلاق ، اعتیاد و ...) و کمک به مدیریت یا گذر از آن ها
4. کاهش تضادها و مشاجرات ، کسب مهارت در مدیریت خشم و عصبانیت ، همدلی عمیق تر
5. تعارضات شخصی درون زوجین و یا خانواده ها
6. بهبود ارتباطات از طریق ایجاد صداقت بین اعضا و افزایش اعتماد ، بازگرداندن هر یک از اعضا به محیط خانواده ، کمک به اعضا برای بخشش یکدیگر

1. ساختار درمانی

   توسط سالوادور مینوچین معرفی گردید.

   بر 5 اصل تمرکز دارد :

   • وضعیت روانی تک تک اعضای خانواده
   • تعاملات بی فردی براساس ماتریس هویت
   • تشکیل ساختار خانواده براساس تعامل اجتماعی
   • توسعه خانواده و پاسخگویی به نیاز اعضای خانواده
   • درنظر گرفتن الگوهای رشد خانواده به عنوان یک نهاد (یک کل منسجم)
2. روش درمان استراتژیک

   حاصل ترکیب یکسری از روش های رواندرمانی است و شامل:

   • مرحله ی اجتماعی ابتدایی
   • مرحله مشکل
   • مرحله ی تعادل
   • مرحله ی هدف
   • مرحله ی تعیین وظیفه
3. روش درمان سیستمیک

   نام دیگر آن روش سیستم های خانواده است . در این روش درمانگر مشکلات را متاثر از مسائل اجتماعی و شناخت فرد می داند.

4. روایت درمانی

   در این روش فرد تشویق می گردد تا خودش ( به همراه درمانگر) مشکلات را شناسایی نموده و با بهبود و ارتقا مهارت های خویش برای حل مشکلات و پیشگیری از آن ها اقدام نماید.

   در روایت درمانی ، افراد با ایجاد داستان های شخصی خود را بهتر شناخته و راه هایی برای زندگی بهتر خود می یابند. نکته ی مهم این روش ، کمک به فرد برای داشتن یک دید مشخص و راهنمایی وی در مسیر زندگی و یافتن حمایت است.

5. روش درمان میان نسلی

   تعاملات و تاثیر افراد یک خانواده بر یکدیگر را بین نسل های مختلف بررسی می کند. درمانگر با مشاهده ی تعاملات افراد خانواده و تحلیل های خود ، مشکلات اصلی و موقعیت های استرس زای مربوط به آینده را مشخص می نماید.

6. ارتباط درمانی

   زمانی که مشکلات مابین زوجین یا بین والدین و فرزندان ناشی از نبود ارتباط درست باشد. مشکلات بین زوجین بسیاری اوقات ناشی از زمینه های تربیتی و فرهنگی و تجربیات شخصی متفاوت ، عدم رازداری و احترام به حریم شخصی و ... می باشد درمانگر کمک می کند تا مهارت های ارتباطی بهبود یابد.

7. آموزش روانشناختی

   آموزش به افراد دارای سلامتی روانی و جسمی ، به منظور کمک به آن ها برای قوی شدن و حمایت از شرایط موجود. شامل:

   • مبادله ی اطلاعات
   • تجویز دارویی
   • آموزش و حمایت به صورت خودکمکی
   • دسترسی به یک محیط ایمن به منظور بیان احساسات و خالی کردن خود

8. مشاوره رابطه ای

   علاوه بر مشکلات رابطه ای در محیط خانواده و روابط بین فردی ، مسائل دیگری وجود دارند که می توانند منجر به بروز استرس شوند مانند بیماری های مزمن ، خیانت و نبود اعتماد و ... . معمولا زمانی استفاده می شود که یک زوج نمی دانند باید برای بهبود روابط مشترک تلاش کنند و یا از رابطه ی موجود صرف نظر نمایند.

روش های دیگری مانند واقعیت درمانی ، جنوگرام و ... هم وجود دارند که درمانگر با توجه به شرایط مراجع و توانمندی خود می تواند از آن ها بهره گیرد.