اختلال بد ریخت انگاری بدنی
 بد ریخت انگاری بدنی

یکی از حساسیتهایی که به ویژه دردوران نوجوانی شایع است ، دغدغۀ ذهنی نسبت به شکل اعضاء بدن به ویژه صورت وزیبایی است. همانطور که اشاره شد این موضوع تا زمانی که از حالت طبیعی خارج نشود، کاملاً نرمال است. ( در نوجوانی در هردو جنس ودرسایرسالهای زندگی معمولاً درخانمها بیشتر است ) ولی بعضاً این مسئله از حالت عادی خارج شده وتبدیل به فکروخیال ونگرانی دائمی برای فرد می گردد ودرروند زندگی عادی وروزمره اختلال ایجاد کرده ومنجربه فاصله گرفتن ازبسیاری ازموقعیتها شده ویا انجام جراحی های متعدد را به دنبال دارد.

به طور کلی می توان گفت ، افکاری در ارتباط با نقص تخیلی در چهره یا بدن که سبب ناراحتی زیاد وتخریب عملکرد فرد می گردد. شایعترین نگرانی ها به عیب های صورت بخصوص معایب اجزاء خاص مثل بینی مربوط می گردد.موها، پستان و اندام تناسلی در درجۀ بعدی نگرانی قرارمی گیرند.

گاهی این افراد ( درموارد شدید) از نگاه درآینه و سطوح صاف اجتناب می کنند ویا بالعکس، نگاه کردن بیش ازحد درآینه وکوشش برای پنهان کردن نقص فرضی.