در سالهاى گذشته، ابتدا مادر باردار می شد و بعد از روی تغییرات بدنی پی می برد که باردار شده است. امروزه بررسی شرایط جسمانی پیش از بارداری به یک اصل تبدیل شده و مادران جوان قبل از اینکه وارد پروسه بارداری شوند با انجام آزمایشات مختلف از میزان املاح و ویتامین های موجود در بدن خود مطلع شده و با در نظر گرفتن مشکلات جسمی زمینه‌ای و انجام واکسیناسیون،سعی می‌کنند در بهترین حالت جسمانی ممکن وارد این مرحله شوند. اما غافل از اینکه مسائل روحی و آمادگی روانی نیز به اندازه مسائل جسمانی نقش مهم و تعیین کننده ای دارد.

آمادگی روانی پیش از بارداری در قالب چندین موضوع قابل بررسی است.

1. تمایل باطنی و قلبی هر دو والد به داشتن فرزند :

   این افراد معمولاً در مقابل عدم قطعیت و ابهام تحمل کمی گاهی اوقات افراد به اجبار گزینه داشتن فرزند را انتخاب می کنند مثلاً بالا رفتن سن،بهبود شرایط خانواده ،علاقه مندی و مسئولیت پذیری بیشتر هریک از والدین و.... نمونه‌هایی از مهمترین دلایل هستند.

2. آمادگی روانی هریک از والدین برای ورود فرد جدید به خانواده :

   گاهی اوقات به علت ترس و اضطراب بالا بیمار و یا سابقه در بسیاری از موارد ما دردها و آسیب های روانی را از گذشته تا امروز با خود حمل می کنیم و به هر ترتیبی تا امروز موفق به نادیده گرفتن و سرپوش گذاشتن بر آنها بوده‌ایم و در بسیاری از موارد بارداری و داشتن فرزند می تواند بحران جدیدی باشد که باعث شود زخمهای های قدیمی نیز سر باز کنند. اگر با مسائلی نظیر استرس، اضطراب، وسواس، افسردگی و مشکلات جدی تر مواجه هستیم یا اگر فکر می کنیم که هنوز از نظر روانی و مسئولیت پذیری آمادگی ورود فرزند جدید به خانه نداریم نباید وارد این مرحله بحرانی شویم. در بسیاری از موارد وقتی با عدم آمادگی روانی ،گزینه داشتن‌فرزند را انتخاب می نماییم، فقط باعث خواهد شد که در نهایت خود را قربانی فرض کنیم که وجود یک نوزاد و احساس تعهد و مسئولیت اجباری نسبت به او ، ما را از بسیاری از انتخاب ها و تصمیمات بازداشته است. در یک چنین مواردی قبل از گرفتن تصمیم جدی به بچه دار شدن حتما باید مشکلات تا حدی مرتفع گردد و نیاز به کمک گرفتن از یک روان درمانگر متخصص و متبحر می باشد.

فراموش نکنیم انتخاب فرزند داشتن انتخاب مسیری بی بازگشت است که اگر با آگاهی و درایت و آمادگی کامل صورت نگیرد تا آخر احساس پشیمانی و شکست را با خود خواهد داشت و موجود معصوم، بی هیچ گناهی مقصر آن شناخته خواهد شد. در این شرایط بدون اینکه بتوانیم از وجود فرزند خود لذت ببریم فقط باید مسئولیت‌ها و محدودیت های والدگری را متحمل شویم.