قبل از اینکه بخواهیم به بحث آموزش مهارتهای زندگی بپردازیم بهتراست کمی درباره بهداشت روان بدانیم. بهداشت روان به زبان ساده یعنی توانایی شاد، سازنده، سالم و بدون دردسر و گرفتاری زیستن. بنا به تعریف سازمان جهانی بهداشت، بهداشت روان فقط به معنی نبود بیماری روانی نیست، بلکه بیشتر با نوعی سلامت ذهنی ارتباط دارد.
افرادی از نظر روانی سالم هستند که احساس کنند به خوبی با زندگی، مسائل و تغییرات آن کنار می آیند، می توانند زندگی خود را تحت کنترل داشته باشند و مسئولیت پذیر باشند، از توانایی های ذهنی خود به خوبی استفاده کنند، با دیگران ارتباط خوب و مناسبی برقرار کنند و به فعالیت های سازنده و مفید بپردازند.
همه ما در طول زندگی، با فشارها و استرس های بزرگ و کوچکی مانند مراحل رشدی، بلوغ، بیماریها، فشار اقتصادی، از دست دادن شغل، از دست دادن عزیزان، فشارهای ناشی از مشکلات در روابط عاطفی، سرو صدا و شلوغی و …. سرو کار داریم. به همین دلیل، مشکلاتی را در تمام دوره های زندگی تجربه می کنیم.
این در دسرها و گرفتاری ها، روی احساس رضایت و شادی ما از زندگی تاثیر می گذارد و به تدریج سلامت روانی – اجتماعی ما را تحت تاثیر قرار می دهد.
برای رسیدن به سطح مطلوبی از بهداشت روان و حفظ آن، برنامه های مختلفی ارائه شده است که یکی از آنها آموزش مهارت های زندگی است.
سازمان بهداشت جهانی در تعریف خود، مهارت های زندگی را توانایی انجام رفتار سازگارانه و مثبت به گونه ای که فرد بتواند با چالش ها و ضروریات زندگی روزمره خود کنار بیاید، تعریف کرده است.
